Nöbetçi Eczaneler
Hangi Liseye Gitsem, Kendimi Nasıl Tanısam?
Her sene ayrı bir merakla ve heyecanla destek verdiğimiz Lise tercihlerinde çocuklarımız geleceğe dair hedefleri olmadan, kendini bilmeden tercih yapmasınlar.
Nasıl mı böyle bir cümle kuruyorum.
Soruyorum çocuğa;
-İleride ne olmak istersin? Hangi işle uğraşmak istersin? Paranı nasıl kazanmak istersin? Neler yapmaktan hoşlanırsın? 4Yıl sonra kendini nerede görüyorsun?
-Bilmiyorum diyor.
Soruyu başka şekilde sormaya çalışıyorum sonra.
-Yapmaktan hoşlandığın neler var? Hangi dersi çalışırken zevk alıyorsun? Ne tarz kitap okursun?
-Bilmiyorum diyor.
Olanaklar dâhilinde ailesiyle, öğretmenleriyle, idaresiyle, kendisiyle konuşup tercihini yapıyoruz. Bir yandan da içim içimi yiyor acaba gittiği lisede nasıl olacak, neler yapacak, lise yıllarını nasıl geçirecek? Belki de hiç sevmeyeceği bir ortama gidiyor, kendine uymayan.
2009-2010 yıllarında doğan gencecik taze beyinlerin, yüksek enerjili, umut ve hayallerle dolu konuşmalarını mı yoksa “Bilmiyorum” kelimesine sığdırılan 14-15 yılı bir kelimede açıklayan halini mi görmek istiyoruz.
Ne yapıyoruz da çocuklarımıza böyle bir hale sokuyoruz kendimizi. Anne-Baba olarak, eğitimci olarak nasıl yaklaşıyorum ki ben, çocuklarımız bu denli kendinden uzakta büyüyor. Çocuk sahibi olma kararıyla başlayan serüvende, bir ömür boyu devam edecek olan ebeveyn-çocuk ilişkisi hayatımızın en temel taşını oluşturuyor. Çocuğumuza verdiğimiz tepkilerle, sorduğumuz sorularla başlıyor çocuğumun kendini keşif yolculuğu. Yani şimdi ben bunu sınav zamanına kadar hiç mi aklıma getirmemiştim, “Çocuğum ne ister? Ne sever? Nelerden hoşlanır? Düşünmemiş, sormamıştım. Oysaki en çok seven, çocuğumu en çok bilen bendim. Gerçekten ben miyim yoksa kendi gözlüklerimle mi bakıyorum ona.
Okuldan eve geldiğinde, bugün sınavdan kaç aldın?Sorusuydu ilk aklıma gelen, Günün nasıl geçti, bugün nasıl hissediyorsun, bugün okulda seni ne mutlu etti, ya da seni ne üzdü soruları mıydı yoksa çocuğumun kendini keşif sürecinde ilk adımımızı atmamızı sağlayan. Kim bilir belki de daha çok daha geriye gitmem gerekiyordu bu destek yolculuğunda…