Nöbetçi Eczaneler
Uzun zamandır bir şeyler karalamıyorum, hep aklımda aslında bu konu üzerine yazmak ama nerden başlasam neresinden tutsam bilemedim. En son artık dünkü haberle elime aldım sazı.
Dün gazetelere yansıyan “ Adana‘da damat, bir çocuğun gelinliği çekiştirdiğini fark etti. Çok sinirlendi… Yakasındantuttuğu çocuğu yere fırlattığı anlar, herkesi şoke etti…” bu haberle yazmaya karar verdim açıkçası.
Her şeyin kusursuz olmasını istediğimiz, en özel anılarımızdan biri olan, hayatımızı sevdiğimizle birleştirdiğimizi gülüp eğlenerek ilan ettiğimiz düğünlerimiz çok değer taşır gözümüzde. Şıkır şıkır giyimler, yüzde tebessümler, güzel dilekler… Umutlarımız, hayallerimizle süslenir ve sevdiğimiz kadını kollarımızda hissetmek bizi bizden alır. Mutluluğumuzu sevdiklerimizle paylaşmak ruhumuza şifa, yaşamımıza enerji sağlar. Ne oluyor da bu denli mutlu, pozitif güzellik doluyken bu denli öfkeli, hırçın, kaba olabiliyoruz.
Gerçeği söylemek gerekirse sadece bu haberde değil, akşam haberlerinin hemen hemen hepsinde aynı duygu değil mi bizi ekran karşısında dehşete düşüren olayların kahramanı. Kocası tarafından öldürülen kadının tek istediği boşanmaktı; ev sahibi ile kiracı arasında çıkan kavgada kiracı yaralandı, trafikte kavga sonucu 2 kişi hastahaneye kaldırıldı; liseli gençler kavga sonucu soluğu karakolda aldı… vb. bir sürühaberle güne “Merhaba” deyip, günü kapatıyoruz. O denli maruz kalıyoruz ki bu manzaralara ne yazık ki normalleşiyor, hatta içselleştiriyoruz bile maalesef…
Duygular insana dair, insan yaşama… Duygularımızı fark etmek, tanımak, bilmek ve nasıl ifade edeceğimizi öğrenmek “İNSAN” olabilmemiz adına ilk adımlardan biri. Kendimizi geliştirmek bizim sorumluluğumuzda, tekâmül dediğimiz, dünü bugüne eşit kılmamak, hep bir adım ileri adım atmak ölene kadarki hedefimiz olsa gerek. Her şeyden öte iç dengemiz, sağlıklı sosyal ilişkilerimiz için…
En temel duygularımız arasında olan “ÖFKE”duygumuzu tanımak için bir uyanış olsa gerek bu haberlerle sürekli karşılaşmamız. Hadi o zaman daha da geç kalmadan tanışmaya başlayalım.
“Genel olarak öfke doyurulmamış isteklere, istenmeyen sonuçlara ve karşılanmayan beklentilere verilen duygusal tepkidir. Öfke diğer duygular gibi son derece doğal, evrensel ve
sağlıklı olarak ifade edildiğinde yapıcı ve kişiler arası iletişimi düzeltici olabilen bir duygudur” şeklinde tanımlanmış durumda. Öyleyse negatif çağrışımlar yapan Öfke kelimesinin, öfke deneyimlerinin ilişkilerimizi düzenleyebileceğimiz bir duygu halini almasını, güzel anılar oluşturmasını hangimiz istemeyiz ki… O zaman şimdi de nasıl ifade edebileceğimize bakalım…
Öfkemizi sağlıklı bir şekilde yaşayıp yönetilebilmemiziçin kabul etmemiz, nedenlerini ve biçimini anlamamız ilk adımımız.
Devamında neler yapabiliriz bakalım;
-Bizi kışkırtan olayları durumları fark etmek ve yapabiliyorsak yüzleşmek
-Olaya bakış açımızı değiştirmek
-Duygu ve düşüncelerimizi ifade edebilmek
-Çözüm önerileri sunmak
-Ortamı bir süreliğine terk etmek
-Burundan Nefes alıp ağızdan vermek- derin nefes alıp vermek
-Gevşeme egzersizleri yapmak
-Bizi rahatlatan iyi hissettiğimiz yerleri hayal etmek
-Meditasyon yapmak
-Ayaktaysak oturmak, oturuyorsak uzanmak
-Ensemize su ile temas ettirmek
-Banyo yapmak
Aslında her kapı Kendimizi bilmekten duygularımızı tanımaktan ve sağlıklı şekilde ifade etmekten geçiyor. Hadi şimdi şuanda içimize ruhumuza odaklanalım.