Yaram Kanıyor!..

Yaram Kanıyor!..

 
Bir sonbahar daha geldi, geçti.
Isıtsa da bedenimi güneş,
Çiğ yağdı nasır tutmuş yüreğimin üstüne.
Kalbimdeki sızıya güz çiçekleri eşlik etti.
Ruhumda sana ait ne varsa,
“Vuslat!” diyerek, yâdına düştü.
 
İşte…
Özleyince eskiyi,
Koklamak için kalkıp gitmeli anılara.
Hüznünü gülün yaprağında saklamalı ki
Ötünce baharda bülbül,
Can gelsin gonca güle.
 
Oysaki…
Bülbüle meftun her gülün gölgesinde,
Âşıkların gizli buluşmaları var.
Güllerde aradım seni…
Görünce gülünü,
Boyun büktü elimdeki kırmızı gül.
Sen bir gülsün, gül ki
Seni gören güller de gülsün.
 
Ey bendeki sen!..
Ey sendeki gül!..
Yazmaya çalıştıkça seni,
İçimde kabuk tutmuş yaram kanıyor.
Aynaya yansıyan bakışından,
Acı ve çaresizlik yansıyor.
 
Memdoğlu…