“Tenkit Ediyorum” Burası Türkiye!..

“Tenkit Ediyorum” Burası Türkiye!..

Tenkit, Türkçe’de her ne kadar “eleştiri” kelimesiyle karşılık bulmuş olsa da eleştiriye göre daha bilimseldir. Günlük olayları irdeleyerek tartışmak, değerlendirmek vekritize etmek de denilebilir.

Tanımadığımız biri hakkında tenkit yapabiliyoruz!

Okumadığınız bir kitap hakkında tenkit yapabiliyoruz!

Bilmediğimiz bir konu hakkında tenkit yapabiliyoruz!

Yapabiliyoruz, çünkü burası Türkiye!..

Türkiye toplumu her şeyi bilir; hatta siyaseti de!

Türkiye toplumu her şeyi eleştirir; hatta suyun berraklığını, o da yetmez ak sütün “ak” rengini de…

Ve biz de bu ülkenin vatandaşları olarak, en çok da tenkit etmeyi, eleştirmeyi seviyoruz; bilerek ya da bilmeyerek…

Türkiye toplumu olarak tenkit edecek bir şey bulamadığımız zaman, tenkidi tenkit etmeye başlıyoruz.

Hâlbuki tenkit, üretmek demektir.

Tenkit, yeni ufuklar demektir.

Üretmeyen, üretemeyen tenkit, kuru dedikodudan ibarettir. İşte, Türkiye olarak biz, en çok da bunu yapıyoruz.

Peki, ne zaman tenkit ederken üretebilen bir toplum olacağız?

Ya da toplum olarak tüm enerjimizi ne zaman ve ne şekilde üretime çevirebileceğiz? Bunun zamanı gelmedi mi?

Zaman geldi de geçiyor.

Üretemeyen toplumlar, tüketim toplumu olurlar.

Türkiye olarak biz, hangi sınıflandırmaya giriyoruz?

Maalesef tüketim.

Tarihimizi, medeniyetimizi, ahlakımızı, benliğimizi, kültürümüzü, örfümüzü ve sermayemizi, kısacası her şeyimizi tükettik.

Artık!

Tenkit ederken, kişiliğimizi, benliğimizi tanıyalım!

Tenkit ederken, örfümüzü, ahlakımızı, insanlığımızı koruyalım!

Tenkit ederken, maddi ve manevi sermayemizi çoğaltalım!

Tenkit ederken, kültürümüzü zenginleştirelim!

Tenkit ederken, yıkmayalım, yapıcı olalım; yıkmak kolay, yapmak ise zordur.

Tenkit ederken, yeni bir medeniyet kuralım!

Tenkit ederken,  yeniden tarih yazalım!

Özcesi: Tenkit ederken, üretelim; üretmeyen, üretemeyen toplumlar, kapitalist, emperyalist devletler tarafından sömürülmeye mahkûmdurlar.